Почитувани граѓани на Република Македонија,

На почетокот би сакал во мое лично име и во името на граѓаните на Република Македонија, да изразам длабоко сочувство до семејствата на загинатите припадници на полицијата. Жарко Кузмановски, Ненад Серафимовски, Сашо Самојловски, Бобан Ивановиќ, Горан Илијевски, Исамедин Османи, Горан Стојменовиќ и Љубиша Аранѓеловиќ го дадоа животот за Република Македонија.

Слава им.

На седницата на Советот за безбедност на Република Македонија што заврши пред малку, на којa покрај членовите на Советот за безбедност, присуствуваа и претставници на политичките партии СДСМ, ДУИ и ДПА, се изрази најостра осуда за нарушувањето на редот и безбедноста од страна на поединци и групи, чија цел беше дестабилизација на Македонија.

За заклучоците од Советот за безбедност јавноста ќе биде дополнително информирана. Сите надлежни институции од сферата на безбедноста имаа конкретни насоки за соодветно постапување во рамките на нивните законски надлежности.

Спречена е намерата за координирани терористички напади на различни локации во државата, кои имаа за цел предизвикување сериозна дестабилизација, хаос и страв. Со преземената акција полицијата имаше за цел да спречи и цивилни жртви. Заради ова, беа претрпени човечки и материјални загуби.

Во изминатиот период имав безбедносни консултации на редовна, но и на вонредна основа, за намерата на оваа група, при што беше констатирано дека оваа група нема поддршка ниту во Република Македонија, ниту во регионот. Знаевме дека групата е сочинета од екстремно-криминални поединци со исклучително воено искуство и вештини. Во ниеден момент и на ниеден начин не ги потценивме, ниту можноста, ниту намерата и капацитетите на оваа група да извршат терористички напади. Затоа беше со толкав обем и акцијата за нивно неутрализирање. Затоа, за жал, плативме висока цена со човечки животи.

За оваа група во почетокот на 2015 година писмено информиравме 17 партнерски служби на земјите од Европската унија и НАТО, како и земјите во регионот. Можам да констатирам дека размената на информации, со цел да се изврши превенција на намерите на групата не даде резултат.

Почитувани,

На Република Македонија овие два дена и се случува она на што предупредував уште пред неколку месеци, во моето обраќање на Советот за безбедност во Обединетите нации.

Сторителите и сите инволвирани во овој терористички чин скапо ќе платат за тоа што се обидоа да и го сторат на Република Македонија и нејзините граѓани.

Сакам јасно да ставам на знаење - нема да дозволиме ескалирање на тензиите. Правиме сè што е потребно за да не дојде до дестабилизација на државата и нарушување на меѓуетничките односи.
На тој пат неопходна ни е помошта од вас, граѓаните на Република Македонија. Потребно ни е трпение, воздржаност, мудрост.
На тој пат потребна ни е поддршката од лидерите на политичките партии, да се однесуваат одговорно и да бидат на висина на очекувањата на граѓаните.

На тој пат потребна ни е поддршката од вас, од медиумите, да бидете на нивото на професионалноста и на одговорноста што ја имате.

На крај, на тој пат ќе ни биде потребна поддршката и од меѓународната заедница. Со години ги предупредувам дека статус-кво ситуацијата во евроатлантските интеграции ни создаваат фрустрации во политичкиот и меѓуетничкиот живот и нè прават ранливи и подложни на обиди за дестабилизација.
Барам од меѓународната заедница, од Европската унија и НАТО, со најголема сериозност да се ангажираат и да најдат начин да ги деблокираат евроатлантските интеграции, за доброто на Република Македонија и на целиот регион.

Во тој правец барам целокупното македонско општество, особено политичките лидери, да пристапиме кон политички дијалог, кон надминување на сите слабости што во континуитет ги нотира Европската комисија.

Политичкиот дијалог во земјава предолго го нема. Крајно време е лидерите на политичките партии да почнат да разговараат и да бараат решенија за политичката криза.
Искрено жалам што требаше да дочекаме вакви моменти за да седнеме на заедничка маса. Тоа е тоа што граѓаните го очекуваат од нас.

Мора да се надминат тесно-партиските интереси. Да се обединиме околу највисоките цели - стабилна, просперитетна, европска и евроатлантска Македонија. За оваа цел да престанат личните и меѓупартиските конфронтации. Видовме што тие ни донесоа.
Нема оправдување за секој оној што не се однесува согласно овие цели.
За пофалба е денешното присуство на лидерите и претставниците на партиите на Советот за безбедност, кога се разговара за најсуштественото прашање на секоја држава, за безбедноста.

Одговорност за состојбите во Република Македонија мора да има. За сето она што е сторено, и за сето она што не е сторено, а требало да се стори.

Ги повикувам граѓаните на Република Македонија на разум и трпение, и да не подлегнуваат на провокации. Ве уверувам дека никој нема да ја избегне одговорноста.

Република Македонија била фактор на стабилност и соработка во регионот и пример за меѓуетнички соживот.
Тоа не смееме да го нарушиме.

Треба да одиме напред, а не назад, затоа што Република Македонија е единствената заедничка татковина што ја имаме.

Ви благодарам.

Почитувани присутни,
Ценети колеги,
Драги пријатели,

Благодарам за оваа можност да се обратам на третиот Глобален форум во Баку што ни овозможува отворен дијалог за некои од најважните теми на денешницата.

Кога зборуваме за Европската унија и за соседството неопходно е да се сетиме на вистинското значење на Унијата. Големиот наратив на Европската унија е дека непријателите стануваат пријатели, дека со отворањето на просторот се создаваат луѓе со отворен ум, подготвени за дијалог и меѓусебно разбирање и почитување. Европа треба да стане простор на мир, слобода и почитување на различноста, развој и просперитет за нашата и за идните генерации. Тоа е дел од визијата за европски мир – Pax Europeana.

Со политиката на проширување, Европската унија долго време беше светилник што го осветлуваше патот на државите од Источна и од Југоисточна Европа кон напредното европско семејство. Во оваа пригода сакам да потсетам на големите ветувања што ни беа дадени на визионерскиот самит во Солун во 2003 година: До 2014-та, на 100-годишнината од почетокот на Првата светска војна, целиот Балкан да биде дел од Европската унија.

Слично на тоа, наративот на Европската политика кон соседството беше да ги надмине бариерите и да им помогне на европските соседи да ги достигнат европските стандарди и просперитет. Демократија, човекови права, владеење на правото, пазарна економија и одржлив развој, зголемена мобилност, комуникација и дијалог.

Источното партнерство е источната димензија на Европската политика кон соседството. Партнерството требаше да создаде услови за забрзување на политичката и економска интеграција меѓу Унијата и заинтересираните партнерски држави – Азербејџан, Белорусија, Грузија, Ерменија, Молдавија и Украина. Требаше да овозможи мирно решавање на конфликтите врз основа на принципите и нормите на меѓународното право и да помогне во градењето доверба и дијалог меѓу страните.

Крајната цел беше преку реформи да се помогне кон остварување на заедничките заложби за стабилност, безбедност и просперитет на Унијата, партнерските држави и на целиот европски континент.

Евромедитеранската унија, пак, требаше да ги унапредува економската интеграција и демократските реформи во земјите од Северна Африка и на Блискиот Исток. Да овозможи економски раст, создавање нови работни места и намалување на невработеноста. Целта беше Медитеранот да се претвори во простор на мир, демократија, соработка и просперитет. Неевропскиот дел од Медитеранот да биде Европа во сè освен во географијата.

Дами и господа,

Сите овие политики на Унијата, меѓу другото, имаат за цел да доведат до просперитет. Зборот просперитет доаѓа од латинскиот prosperitas, што во себе ги содржи зборовите надеж и успех. Денес, не е лесно да зборуваме ниту за надеж ниту за успех, а со тоа и за просперитет.

Да почнеме со политиката на проширување. Наместо ветувањата од Солун, во изминативе години имаме стагнација во проширувањето.

Веќе 10 години Република Македонија се наоѓа во чекалната на Европската унија, не затоа што не ги исполнува условите за почеток на преговорите, туку поради блокадите на јужниот сосед.

Одлагајќи го проширувањето, Европската унија како да ни ја одлага надежта. Одлагајќи ни ја надежта, Унијата нè демотивира и создава фрустрации во македонското општество, нестабилност во политичкиот живот и тензичност во меѓуетничките односи. Како резултат на сето тоа, сега сме блокирани и поради последиците од наметнатата блокада.

Но, Македонија не е единствената што ги трпи последиците од одлагањето на проширувањето. Косово се соочува со масовни миграции, додека Босна и Херцеговина со нестабилност.

Европската политика кон соседството е сериозно разнишана.

Наместо очекувањата дека Источното партнерство ќе им помогне на партнерите да достигнат просперитет и да се приближат кон европските стандарди, денес имаме нов вооружен конфликт во Европа и состојба што нè потсетува на Студената војна.

Наместо зацртаните цели на Евромедитеранската унија за Медитеранот како простор на мир, демократија, соработка и просперитет, се случи Арапската пролет што ја втурна Северна Африка во нестабилност.

Јасно ни е дека Европската унија сè уште го бара своето вистинско место во меѓународниот поредок. Поради бавниот процес на носење одлуки и недостатокот од кохерентност, заедничката надворешна и безбедносна политика сè уште не го положи тестот на времето.

Тука со мене се колеги од регионот. Пред нас е следната дилема: Дали Европскиот совет сè повеќе наликува на претседателството на СФРЈ?

Ценети екселенции,

Глобалните закани се закани и за Европската унија. Сè што се случува во кризните жаришта се рефлектира врз Европа.

Секојдневно од земјите-членки на Унијата се регрутираат и се радикализираат нови странски терористички борци кои се борат на боиштата во кризните региони, кои не се далеку од нас.

Тука е и светската економска криза, поради која, Унијата се соочува со предизвици за стабилноста на еврозоната.

Свесни сме дека денес Европската унија, но и Европа воопшто, не е ниту воена, ниту економска суперсила. Но, таа е дефинитивно суперсила на животниот стил. Затоа, Европа е посакувана дестинација на милиони луѓе од незападниот свет.

Поради демографските предизвици со кои се соочуваат европските народи, европската економска конкурентност во светски рамки сè повеќе зависи од имигрантите, кои чинат сè поголем дел работоспособното население и стануваат двигател на европската економија. Најчесто, станува збор за луѓе со различна етничка, религиска, јазична и културна припадност.

Секоја европска држава сè повеќе ќе биде мултиетничка, мултијазична и мултирелигиска. Затоа, неопходен е одржлив модел на интегрирање на бројните имигранти. Можеби, во сегашноста на мултиетничка, мултијазична и мултирелигиска Македонија се наѕира иднината на Европа.

Да резимираме. Европската унија, која е мировен проект, добро функционира во услови на мир, но не толку добро во услови на кризи и на конфликти. Одговорот на дилемата за Европската унија и за соседството лежи во самата унија. Затоа, прашањето што треба прво да го одговориме е: Дали Европската унија има механизми да одговори на овие предизвици? Дали Европската унија може да продолжи да дава надеж за успех, и со тоа да биде двигател на просперитетот?

Ви благодарам.

Почитувани присутни,
Дами и господа,
Драги пријатели,

Како човештво долго време верувавме дека со секое одговорено научно прашање ќе дојдеме поблиску до одговорите на вечните прашања. Сепак, статистиката кажува дека, во просек, со секое одговорено прашање се поставуваат барем пет нови прашања. Ако Сократ знаел дека ништо не знае, ние денес можеме да кажеме дека колку повеќе знаеме, толку помалку знаеме. Но, тоа не нè обесхрабрува, туку уште повеќе нè поттикнува да бараме нови одговори.

Стеблото на науката пушта сè подлабоки корени и сè поразгранети гранки кои се преплетуваат и даваат секогаш нови плодови. Само во текот на нашите животи сведоци сме на многу пронајдоци кои бргу ги прифативме и уште побргу ги заборавивме. Но, стекнатото искуство на новата, мултидисциплинарна наука стана клучот за развојот и за напредокот на државите и општествата.

Ако ја погледнеме историјата на науката, ќе забележиме дека најголем дел од иновациите и пронајдоците ги направиле поединци со отворен ум кои не робувале на догмите и на дотогаш воспоставените вистини. Најголем дел од нив биле млади и љубопитни луѓе жедни за знаење и творење. Со други зборови, тогаш кога на младите луѓе со отворени умови ќе им се овозможи да се занимаваат со наука имаме просперитет.

Ценети присутни,

Економски најразвиените земји во светот одамна го увидоа скриениот потенцијал на младите научници. Затоа, тие најмногу вложуваат во истражување и во развој, и имаат водечко место по бројот на иновации и патенти.

Како Претседател на Република Македонија, но пред сè како универзитетски професор, во секој поглед ја поддржувам науката. Затоа и го отпочнав проектот „Најдобар млад научник". Затоа, сме денес тука. Бидејќи цврсто веруваме дека инвестирањето во науката не е трошок, туку влог во развојот на Република Македонија.

Преку проектот „Најдобар млад научник", Република Македонија го препознава капацитетот на нашите млади луѓе кои се занимаваат со наука и со научни истражувања, и кои постигнуваат исклучителен научен резултат во земјава, но и во странство. Со инвестирање во науката и со поддршка на младите научници, сакаме Македонија да прерасне во земја на иновации и нови технологии кои ќе бидат двигатели на македонската економија.

Драги пријатели,

Секоја година, Комисијата се соочува со предизвикот, меѓу пријавените кандидати со вонреден квалитет да го избере најдобриот меѓу најдобрите. Им благодарам на сите членови на Комисијата за ангажманот во изборот на носителот на признанието. Им благодарам и на рецензентите, кои заедно со Комисијата завршија голема работа.

Од пристигнатите пријави за најдобар млад научник во овие 5 изминати години, можам слободно да заклучам дека станува збор за млади луѓе полни со иновативност, креативност, претприемаштво, знаење и моќ.

Годинава, наградата „Најдобар млад научник" ја доделуваме на магистер Даниел Денковски, исклучително талентиран и способен млад научник со големи капацитети, знаење и искуство во научноистражувачката работа. Верувам дека пред него се години и години научна работа на полето на електротехниката и информациските технологии.

Дозволете на крајот, на Даниел Денковски, но и на сите други млади научници, кои беa дел од Конкурсот за избор на најдобар млад научник за 2014 година, да им посакам многу успех и долгогодишна плодна научна работа и кариера.

Ви благодарам.

Почитувани присутни,
Ценети ексленеции,
Дами и господа,

Задоволство ми е да бидам со вас на 18. Евроазиски економски форум, тука во Истанбул. Им благодарам на нашите домаќини – Фондацијата „Мармара" за нивната посветеност на важните теми. А верувам дека и не може поинаку, бидејќи се среќаваме во амбиент што нè инспирира и нè поттикнува да размислуваме за важните прашања на Евроазија.

Ценети присутни,

Свесни сме дека Истанбул има исклучително важна историска улога – да биде цивилизациски и економски мост за соработка меѓу Европа и Азија, меѓу Западот и Истокот. Но, не треба да заборавиме дека оваа улога не му ја дадоа луѓето, туку географијата. Географијата е и сценограф и режисер, но и подиум на кој се одвива севкупната човечка историја. Државите растат и опаѓаат, но географијата во нејзината физичка смисла, останува непроменета. Таа влијае на судбината на државите и народите.

Географијата ги одредува условите, темпото и динамиката на комуникацијата, соработката и размената меѓу луѓето.

Кога луѓето, водени од потребата за комуникација, се прилагодуваат на географијата, на планините и долините, на реките и морињата, тогаш настануваат коридорите. Коридорите, пак, доведуваат до отворање на просторот. Отворениот простор, од своја страна, создава луѓе со отворен ум, кои ја почитуваат и ја прифаќаат различноста. Отворениот простор е претпоставка за мир и благосостојба.

Коридорите се коритата низ кои течат капиталот и идеите на глобализацијата.

Првата глобализација на културата и религијата, на економијата и трговијата пристигна по стариот Пат на свилата. Овој историски пат, чија северна гранка ја пробил Александар Велики, завршувал тука, во Истанбул, во минатото познат и како вториот Рим.

Вториот Рим бил поврзан со првиот Рим преку еден друг пат - Виа Егнација што минувал и низ Македонија. Како дел од големиот економски, културен и цивилизациски коридор, Патот на свилата и Виа Егнација со векови биле главната врска меѓу Истокот и Западот.

Економските и културните придобивки од овој коридор се чувствувале од Жолтото Море до Медитеранот, од Кина до Балканот. Уметноста, религијата, филозофијата, технологијата, јазиците, науката, архитектурата и сите други елементи на цивилизацијата се разменети меѓу Европа и Азија токму низ овој коридор.

Коридорот не само што создаде отворен простор, туку истиот го наводнуваше со нови идеи и концепти, со нови знаења и искуства. Благодарение на коридорот, отворениот простор стана расадник на различноста. Коридорот придонесе далечните идеи да станат блиски, а туѓинците да бидат почитувани и прифаќани како соседи.

Затоа и можеме да кажеме дека Истанбул е дете на географијата кое израсна хранејќи се од плодовите на коридорите. А преку Истанбул, економски и културно, просперираа и Балканот и Европа.

Дами и господа,

Честопати велам дека оној кој комуницира, тој се интегрира. Оној кој не комуницира, тој се гетоизира.

Повеќе од 20 века човекот ги развивал и ги разгранувал комуникациските патишта, прилагодувајќи се на географската реалност.

Но, 20 век беше век на човековиот бунт против географијата. Комуникациските и економските коридори беа испресечени со тешко проодни политички граници кои сè повеќе се разгрануваа, делејќи го отворениот простор.

Прекинот на дијалогот и комуникацијата во 20 век имаше две негативни последици.

Прво, многу центри беа сведени на периферии. Природните економски текови градени и развивани со векови беа ненадејно прекинати.

Индустриската и технолошко-информатичката револуција создадоа нова глобална економија и оформија нов светски систем со планетарна акцелерација на капиталот и економски раст.

Но, отсуството на фундаментални морални и етички принципи во дел од најмоќните економски центри ја покажа ранливоста на поредокот. Падот на Leehman Brothers во 2008 година го означи почетокот на светската економска и финансиска криза, по што следеше и европската кредитна и должничка криза. За многу држави и региони во Европа и во светот, овие седум години беа години изедени од скакулци. Знаеме дека речиси секогаш, економската криза била предвесник на конфликтите.

Второ, многу отворени простори станаа поделени и гетоизирани подрачја, опседнати со стравови, предрасуди и ксенофобија, кои и ден-денес не се целосно надминати.

Отсуството на комуникација има свои последици на три континенти.

Во Азија се разбуди сеништето на варварството. Водени од нивната погубна идеологија, странските терористички борци ја уништуваат различноста на Блискиот Исток. Се обидуваат да ја наметнат, со сила и со заплашување, нивната мрачна визија за држава која е средновековна по уредување, а модерна според оружјето што го поседува.

Во Африка сведоци сме на свирепите злосторства што секојдневно ги вршат припадниците на Боко Харам и ним сличните.

Во отсуство на дијалог што подразбира меѓусебна комуникација, Европа се соочува со рецидив на нејзината стара болест – ксенофобијата.

Најмалиот заеднички содржател на радикалниот екстремизам и ксенофобијата е нетрпеливоста кон различноста. Истата онаа различност која цутеше во отворениот простор благодарение на коридорите.

Наместо да ги ужива придобивките од цивилизацијата, науката, технологијата, сведоци сме дека светот прави чекор наназад. Политиката се обвиткува со предрасуди. Стравот стана важен фактор во креирањето политика. А знаеме дека нема полош советник од стравот.

Ценети присутни,

Денес, одново учиме две големи лекции:

Прво, дека човекот е предодреден да комуницира, да соработува и да разменува духовни, интелектуални и материјални вредности.

Второ, капиталот е како вода. А знаеме дека водата никогаш не се движи по нагорница, и го претпочита патот на помал отпор. Ова е особено точно во нашата ера на големи предизвици, време на забрзана глобална трка за конкурентност.

Во време на глобална финансиска и економска криза, не е лесно да се задоволат потребите и очекувањата на граѓаните за економски просперитет. Граѓаните ја мерат успешноста на сопствените влади според бројот на странски инвестиции, бројот на работни места и квалитетот на животот. Затоа, владите во светот ја научија важноста на економијата, на соработката и партнерството со бизнис-заедниците. Државите ја научија важноста од регионалните инфраструктурни и енергетски проекти.

Денес, Патот на свилата повторно заживува. За неговата економска исплатливост најдобро зборуваат најзначајните двигатели на глобализацијата – бизнис-заедниците. Бизнисмените се најповиканите и најгласните амбасадори на глобализираниот свет.

Македонија го прифати предизвикот и се вклучи во оваа глобална трка. Од тогаш, напредуваме во неколку економски, бизнис и инвестициски аспекти.

Преку постојани реформи го израмнуваме патот за проток на капиталот. Ги намаливме и ги израмнивме даноците, ги избалансиравме јавните финансии со низок буџетски дефицит, стабилен девизен курс и низок јавен долг. Имаме долгогодишна макроекономска стабилност. Преку регулаторната гилотина, ги отстранивме повеќето правни и административни бариери кои би можеле да се испречат на патот на потенцијалните инвеститори. Верувам дека веќе ги знаете високите оценки за македонската економија.

Но, убеден сум дека современиот Пат на свилата нема да доведе само до економски напредок. Овој обновен коридор ќе придонесе за поврзување на државите и економиите, и повторно создавање отворен простор во кој ќе живеат луѓе со отворен ум. Патот на свилата, како и секој друг коридор што поврзува, треба да биде нашиот пат до мирот.

Ви благодарам.

Почитувани присутни,
Драги пријатели,

Денес сме тука благодарение на визијата на еден човек. Тој беше сведок на крвавото боиште кај Солферино каде на 24 јуни 1859 година се судрија големите европски сили. Цената на таа битка ја платија речиси 30.000 луѓе. Оставени без основна медицинска помош, огромен дел од ранетите војници подлегнале на повредите. Оние кои преживеале ги носеле лузните од крвавото поле до крајот на своите животи.

Соочен со ужасот кај Солферино, Анри Динан го организирал локалното население да им помогне на ранетите. По враќањето во Швајцарија, тој упатил повик да се формира армија обучени волонтери кои ќе имаат за цел да го спречат и да го ублажат човековото страдање каде и да е. Со тоа настана Меѓународниот комитет на Црвениот крст.

Драги сограѓани,

Како и Анри Динан, секој еден од нас има свое Солферино. За едни тоа можеби е природна непогода, за други, пак, повредени во сообраќајна несреќа, за трети, семејство од соседството што останало без покрив над главата, бездомник што проси...

Соочени со нашето Солферино, сите ние сме ставени пред големиот тест: Дали ќе помогнеме или ќе побегнеме, дали ќе подариме или ќе земеме, дали ќе гледаме или ќе го одвратиме погледот. И, ако одлучиме да гледаме, тогаш, дали во човекот што страда ќе видиме цел на која треба хумано да се одговори или средство за постигнување на некоја друга, себична цел.

Во тој миг се тестира нашата храброст, нашата љубов, нашата човечност. Во тој миг дознаваме дали достојно сме ја исполниле нашата улога, тука, на земјата.

Дами и господа,

Денес со нас се луѓе кои веќе седум децении успешно го минуваат овој тест на човечноста во Република Македонија.

Пред 70 години, Македонија од Втората светска војна излезе слободна, но разрушена. Населението беше конечно ослободено од окупаторот, но не и од трауматичните последици на ужасната војна. Илјадници беа повредени, болни, изнемоштени, раселени, осамени, изгубени...

Во тие критични мигови се роди Црвениот крст на Македонија што им донесе нова надеж на безнадежните и сила на исцрпените.

Кога во 1963 година, за само неколку секунди, Скопје од град на куќи стана град на шатори, кога исчезнаа цели семејства, кога беа збришани цели квартови, Црвениот крст прв им помогна на повредените и им даде засолниште на бездомните.

Дури и денес, додека нашите сограѓани ги трпат последиците од поплавите низ нашата татковина, повторно, Црвениот крст на Република Македонија е на терен, неуморно помагајќи им со сите неопходни намирници. Црвениот крст е потпора без која институциите на државата тешко можат да ја исполнат должноста кон граѓаните.

Оваа организација е секаде и секому достапна, изразена низ основните принципи на хуманост, непристрасност, неутралност, независност, доброволност, единство и универзалност.

Црвениот крст е секогаш подготвен да помогне реактивно, но и да соработува со другите општествени и институционални чинители кои треба да се подготвени да дејствуваат превентивно.

Положувајќи го тестот на хуманоста и пожртвуваноста, Црвениот крст на Република Македонија се стекна со довербата на македонските граѓани, и стана нивна продолжена рака на солидарност кон човекот.

Драги пријатели,

Човечкиот живот е бесценет, а неговото човечко достоинство е непроценливо. Затоа, на овој свет нема награда доволно голема за да го изрази вистинското значење на секој поединечен чин на хуманост.

Колку и да се престижни, трите Нобелови награди за мир, многубројните национални и меѓународни признанија се само огледала што ја рефлектираат неискажливата благодарност на луѓето кон Меѓународната федерација на Црвениот крст и Црвената полумесечина.

Затоа, благодарни сме му на Црвениот крст на Република Македонија за секој хуман гест, за секоја подарена капка крв, за секој споделен оброк, за секој спасен човечки живот. Благодарни сме му на Црвениот крст на Република Македонија бидејќи нè потсетува на должноста да бидеме хумани.

Хуманоста не започнува тогаш кога за тоа ќе се создадат соодветни услови или кога приликите ќе ни го дозволат тоа. Хуманоста започнува веднаш штом ќе чуеме дека некој има потреба од помош, независно од етничката, религиската, јазичната, социјалната или која било друга припадност. Хуманоста не се учи. Тоа е привилегија којашто Бог ни ја дарил, а од нас се бара да ја негуваме и да ја пренесуваме.

Хуманоста не започнува со декларации, изјави и конвенции, туку со самопрегорот на мажите и жените подготвени да му помогнат на повредениот, на болниот, на гладниот, насекаде и во секое време.

Драги сограѓани,

Со сите свои дела, генерациите членови и волонтери на Црвениот крст на Република Македонија ја исполнуваат благородната визија на Динан. Но, чинат и нешто многу повеќе од тоа.

Тие нè охрабруваат да се престигнуваме во правење добри дела.
Тие нè предизвикуваат да се престигнуваме во добрина, бидејќи добрината денес ни е потребна повеќе од кога и да е порано.

Вистинската добрина ги надминува сите поделби, ги брише сите разлики, ги замолкнува сите пакосни и лицемерни јазици. Вистинската добрина сплотува.

Затоа, ве повикувам да ги поздравиме и да им се заблагодариме со аплауз.

Како Претседател на Република Македонија, но пред сè како човек, ги повикувам оние кои можат да волонтираат – да влезат во редовите на Црвениот крст на Република Македонија. Оние кои можат да издвојат парични или други материјални средства, тоа да го направат. Од сите досегашни човечки страдања конечно да научиме дека е неопходно да дејствуваме превентивно. Сите заедно да му помогнеме на Црвениот крст на Република Македонија да продолжи да биде наша надеж во хуманоста.

Со тие зборови, во име на сите граѓани на Република Македонија, го честитам јубилејот на Црвениот крст. Посакувам со секој нареден предизвик да бидеме уште посилни и посплотени.

Ви благодарам.

Почитувани присутни,
Ценети екселенции,
Дами и господа,

Како Претседател на Република Македонија, чест ми е да бидам денес со вас, на форумот „Кран Монтана" во Дакла. Ова е форум за градење доверба и отворена дискусија на важни и актуелни теми. Живееме во свет во кој сме упатени да соработуваме и да разменуваме, не само материјални добра, туку и идеи, вредности и искуства.

Му честитам на амбасадорот Жан Пол Картерон за сето она што го прави за Европа, Африка и за светот. Му честитам за визијата и решителноста преку дијалог, соработка и економски врски да бара соодветни решенија за отворените прашања, кои ќе бидат во согласност со времето во кое живееме. Му честитам што на предрасудите и стравовите им приоѓа со отворени очи и отворен ум. Му честитам за неговата посветеност кон сите предизвици со кои се соочува Африка. Обврска на Форумот Кран Монтана и нејзините учесници е да бараат и да нудат решенија за предизвиците и на овој континент, кој со векови бил соочен со нечесен однос кон него.

Ценети екселенции,

Ниту Европа, ниту Африка не се затворени, туку отворени светови. Отвореноста овозможила преплетување на различните култури и цивилизации и нивно меѓусебно збогатување и во Европа, и во Африка.

Отвореноста ни овозможи и нам, во Македонија, да создадеме автентична симбиоза на источните и западните вредности. Живеејќи во отворен простор, нашите предци развија традиција на соживот и почитување, и прифаќање на различноста во сите сфери на живеењето – културата, економијата, политиката.

Останавме доследни на наследството на предците. Денес, Република Македонија води надворешна политика на отвореност кон сите кои со нас сакаат да соработуваат. Тоа го правиме и во политиката и во економијата. Ние ѝ припаѓаме на Европа, но и на светот во кој имаме свои пријатели. Нашата стратегиска цел е членството во НАТО и во Европската унија, но не се откажуваме од продлабочување на соработката со сите добронамерни држави.

Истото важи и за македонската економија која е отворена за странските инвеститори. Со напорни реформи, во услови на глобална економска криза, успеавме да создадеме поволна бизнис-клима за странски инвестиции. За тоа зборуваат и глобалните извештаи. Според извештајот на Светската банка „Doing Business", неколку години по ред Македонија е најдобар реформатор во Југоисточна Европа и трет најдобар реформатор во светот. Македонската економија во 2014 година имаше втор најдобар резултат во Европа со раст од околу 4 отсто. Македонија беше на трето место во Европа во 2013 година и во 2011 и 2010 година. Падот на економијата во кризниот период од 2009 до 2012 година беше најмал од сите земји во Југоисточна Европа. Сето тоа се должи на нашата отвореност и непосредност.

Непосредниот контакт е незаменлив. Затоа, ме радува што денес со мене се истакнати бизнисмени од Македонија кои ќе ги разгледуваат можностите за соработка со бизнис-заедниците од Мароко.

Но, отвореноста е невозможна без доверба. Една од главните теми на годинешниот форум е и унапредување на дијалогот меѓу Африка, Магреб и Европа. Сметам дека ова е дел од една уште поголема приказна – дијалогот меѓу религиите, културите и цивилизациите.

Дами и господа,

Повеќе отколку кога било досега, денес сме исправени пред опасноста светот да влезе во нов вртлог на насилство, и тоа најлошото од сите – насилство во името на Бог, во името на религијата.

На сите нам ни е јасно дека ништо не сме заборавиле од минатото, но исто така, дека и речиси ништо не сме научиле од минатото.

Непочитувањето на меѓународното право, на пресудите на Меѓународниот суд на правдата внесуваат неизвесност и несигурност во меѓународните односи.

Повторно ги гледаме сенките на предрасудите, нетрпеливоста, ксенофобијата и другите предвесници на конфликтите. Глобалниот медиумски воздух е толку загаден од сомнежи што речиси нè задушува. Сомнежите и стравот се резултат на отсуство на дијалог.

Но, стравот сам по себе е лош советник затоа што во суштина е негативен. Знаеме дека низ историјата само непоколебливите луѓе со позитивни цели успеале да ги исполнат своите замисли.

Затоа, уште во 2003 година го инициравме првиот Форум на дијалогот меѓу цивилизациите како предвесник на Алијансата на цивилизациите на Обединетите нации. Планираме да го обновиме дијалогот во соработка со УНЕСКО и со Европската унија. Ќе ја организираме и 4. Светска конференција за меѓурелигиски и меѓуцивилизациски дијалог.

Дијалогот меѓу различните религии и светогледи завршува онаму каде што започнува нивната различност. Целта на дијалогот не е и не смее да биде надминување, туку почитување и прифаќање на различноста. Ако не го поддржиме дијалогот, полека, но, сигурно се движиме кон судир меѓу религиите и цивилизациите. Токму затоа, силно ја поддржуваме работата на Алијансата на цивилизациите и сите форуми, како „Кран Монтана", кои со својата работа придонесуваат кон градењето доверба и дијалог.

Цврсто веруваме дека само преку дијалог и искрено запознавање, едни со други, можеме да дојдеме до траен мир. А мирот меѓу религиите и цивилизациите ќе значи мир во светот.

Свесни сме дека можеби трајниот мир меѓу религиите и цивилизациите е само добар сон. Но, не смееме да заборавиме дека кошмарите стануваат моќни во свет без добри соништа.

Наша одговорност е, со сè што правиме, да им помогнеме на идните поколенија во Европа, Африка, Азија да го остварат тој благороден сон.

Ви благодарам.