Почитувани присутни,
Со особено задоволство и исполнето срце сум денеска тука со вас на вториот по ред „Бал на различности" во организација на здружението „Дајте ни крилја" здружение на граѓани за лица со дисфункции, хендикеп, ретки болести и посебни потреби.
Вечерва сум тука како покровител на овој настан, како сопруга на Претседателот на Република Македонија но и како мајка. Тука сум заедно со многу други личности од јавниот живот да придонесам кон менувањето на свеста за најранливите. Како што велат „онаму каде што здравиот му приоѓа на болниот, силниот на слабиот, а моќниот на немоќниот, токму таму се раѓа еден подобар и праведен свет."
Вечерашното мото е „да ги споиме нашите светови". Светот во кој денес живееме е свет во кој се се мери, премерува и преиспитува. Секојдневно се составуваат рејтинг листи на она што е најважно во животот на човекот и општеството. Економијата, бизнисот, популарноста, убавината, мирот, безбедноста, технологијата, науката, компетитивноста, успехот... Но, верувам дека најголема вредност од сите е животот сам по себе.
Нема случајни луѓе на оваа планета. Секое дете, секој човек се раѓа со предодредена цел, која може да се оствари преку неговите вродени, од Бога дадени потенцијали и способности. И, како што нема случајни, така нема ниту идентични луѓе. Секој човек, без исклучок, е оригинален, уникатен и неповторлив. Никој од нас на идентичен начин не го гледа сонцето, не ја вкусува храната, не ја чувствува земјата. Секој на свој сопствен начин го доживува светот околу себе. Оттука, нема поголема загуба од неостварен потенцијал. Тоа е загуба и за поединците, и за семејствата, и за општеството, но и за светот.
Најизложени на овој ризик се најранливите, лицата со дисфункции, хендикеп, ретки болести и посебни потреби. Сите тие имаат свој вроден потенцијал, кој премногу често е занемарен. Зошто?
Како општество, прерано се помируваме, пребргу се откажуваме, и прелесно ги прифаќаме ограничувањата на ранливите. Премногу често ги занемаруваме нивните мали чекори и мали победи на нивната независност и достоинство.
Дали се целосно беспомошни? Сите ние знаеме дека имаат потреба од помошта на најблиските, на семејствата, но и од институциите на државата. Но, помошта што им ја даваме мора да биде насочена кон ослободување на нивните скриени потенцијали, независно колку нам ни изгледаат ограничени.
Наместо униформноста, треба да ја потхрануваме уникатноста на нашите деца, да ја бараме совршеноста во несовршеното, убавината во различното. Не смееме да заборавиме дека, како што ниту еден човек не е случаен, и како што ниту еден човек не е идентичен, така, ниту еден човек не е совршен. Сите ние учиме различно и со различна брзина, сите имаме индивидуални недостатоци и способности и сето тоа не прави посебни и неповторливи.
Прифаќањето и почитувањето на различностите е најважниот сегмент во комуникацијата со луѓето. Лицата со хендикеп се како нас. Тоа се луѓе со свои потреби, желби, цели. Тоа се луѓе со неотуѓиви права и со право на човечко достоинство. Наша должност е да ги заштитиме оние кои не можат сами да си помогнат. Но, заштитата што ја пружаме, иако добронамерна, не може и не смее да биде ограничувачка. Не смееме да ги затвориме во златен кафез, да ги изолираме од светот, да ги спречиме да ги остварат нивните потенцијали.
Знам дека секој родител и старател, секој член на семејството, секој доктор и логопед е пресреќен кога детето и покрај пречките ќе успее во некој потфат. Секој се радува кога ќе биде сведок на лицето што ќе направи чекор повеќе, ќе се искачи скалило погоре, ќе изговори или прочита збор повеќе...
Знам, дека, исто така, може да се биде и разочаран кога, токму поради пречките детето ќе потфрли.
Но, да не заборавиме дека од неуспехот се раѓа и успехот.
Драги пријатели,
Меѓу нас вечерва има и родители на деца со посебни потреби. Сакам да знаете дека тоа се посебни родители. Родители полни со љубов, трпение и разбирање. Посебни родители кои храбро се борат против стереотипите и со својот пример ја менуваат свеста на нашето општество. Целосно ве поддржувам и ви благодарам што истрајувате.
Со нас се и лицата со хендикеп и дисфункции, кои не се товар на општеството, туку имаат свој товар, за кој ние сме должни да им помогнеме полесно да го носат. И заедно да ја учиме моќта на заедништвото и почитувањето. Ви благодарам што не мотивирате да ги рушиме бариерите во нас и околу нас.
Меѓу нас се и лицата со ретки болести, кои не се исклучени, туку вклучени во нашиот потфат да ја направиме Македонија земја на солидарноста. Ви благодарам што не се предавате.
Сите вие сте тука со многу важна цел. Да напредувате, да се остварувате, да се радувате. Но, тука сте и да не менувате сите нас. Да го менувате целото наше општество. Сите вие сте дел од моралната совест на Македонија.
Токму затоа вечерва на овој бал на различноста сме тука јас и мојот син, да ве поддржиме. Да се обидеме да ги надминеме предрасудите кон лицата со посебни потреби, да научиме да бидеме трпеливи и отворени. Вечерва од тука ќе испратиме апел до пошироката јавност и до сите релевантни фактори во општеството за неопходноста од промена на ставот кон маргинизираните групи, да ја подигнеме свесноста за солидарност и прифаќање како рамноправни членови на нашето општеството.
Без нив сите ние би биле сиромашни во духот, бидејќи преку нив ни е дадена неповторлива можност да бидеме човечни и солидарни.
И затоа на крајот ќе ве повикам со еден огромен аплауз да ги охрабриме нашите пријатели кои ќе го направат овој настан посебен.
Ви благодарам.
