Сопругата на претседателот на Република Македонија, г-ѓа Маја Иванова денеска присуствуваше на отворањето на Центарот за сензорна терапија за лица со аутистичен спектар на нарушувања на Здружението „Во мојот свет".

Центарот е отворен под покровителство на г-ѓа Маја Иванова, а со финансиска помош на амбасадата на Република Бугарија во Република Македонија.

Според г-ѓа Иванова ,отворањето на центарот е успешен пример за една конструктивна соработка помеѓу граѓанскиот сектор и државните институции.

„ Мојата соработка со здружението „Во мојот свет" трае веќе неколку години и денеска центарот ги отвора вратите за сите лица со аутизам, а посебно за децата со аутизам. Нашата цел беше да се обезбедат што посовремени и подобри третмани и терапии за децата со аутизам во Македонија. Сметам дека сите треба колку што можеме да помогнеме на ранливите, различните, а сепак еднакви категории граѓани во нашето општество", изјави г-ѓа Иванова.

Г-ѓа Иванова се заблагодари на Владата на Македонија, министерствата за одбрана и труд и социјална политика, Општина Аеродром, како и бизнис заедницата што ја препознаа хуманата идеја да се отвори ваков центар и што помогнаа во реализација на проектот.

„Нашата цел беше да се обезбедат што посовремени и што подобри третмани и терапии за децата со аутизам во Република Македонија. Знаете дека мојата активност веќе години наназад е токму на полето на аутизмот, посебно на децата со аутизам. Ваквата моја ангажираност и посветеност ќе продолжи и понатаму затоа што мислам дека сите треба да придонесеме колку што можеме, да им помогнеме на ранливите, на различните, а сепак еднакви категории на граѓани во нашето општество", рече г-ѓа Иванова.

Сопругата на Претседателот на Република Македонија, г-ѓа Маја Иванова присуствуваше на одбележувањето на 2-ри Април – Меѓународен ден на лицата со аутизам, што под нејзино покровителство се одржа во Едукативниот центар во Зоолошката градина во Скопје.

Одбележувањето на Меѓународниот ден на лицата со аутизам е во организација на Здружението за третман на лицата со аутизам, АДХД и Апсергеров синдром – "Во Мојот Свет".

За поефикасно справување со аутизмот, изјави г-ѓа Иванова, потребно е фокусирање на раната дијагностика и превенција, повеќе дневни центри низ Македонија за децата со аутизам и пред се, отворање дијагностички центар за аутизам и оформување регистар на лица со ова нарушување во Македонија.

- Сакам да потенцирам дека почнаа многу работи да се организираат на полето на аутизмот, но никогаш не е доволно. Мора да продолжиме и понатаму со нашите активности затоа што статистичките податоци говорат дека бројот на случаи со аутизмот расте секојдневно, не само во Македонија туку и на глобално ниво и ова е глобален проблем. И Затоа денеска, пред се, сакам да порачам дека вниманието треба да го посветиме на раната дијагностика и раната превенција, на отворање повеќе дневни центри низ Македонија каде ќе може децата да се собираат и да имаат посебни активности, стручна подготовка и обуки на стручен медицински персонал кој ќе работи со лицата со аутизам. Пред се, многу битно, оформување на еден регистар колку луѓе имаме во Македонија со аутизам и она што е најзначајно, е отворање на дијагностички центар за аутизам кој што се надевам дека во најскоро време ќе биде отворен, изјави г-ѓа Иванова на одбележувањето на Меѓународниот ден на лицата со аутизам.

Таа нагласи дека Република Македонија од 2010 година се вклучи во одбележувањето на Светскиот ден на лицата со аутизам.

- Оттогаш па наваму, на овој ден го креваме нашиот глас за да ја подигнеме јавната свест во општеството дека аутизмот постои, како треба да се третира аутизмот во општеството и како треба да се третираат лицата со аутизам. Аутизмот не е болест, не е ни најмалку заразна болест, туку претставува едно душевно нарушување. Не случајно децата со оваа болест ги нарекуваат „тивки мудреци", затоа што тие живеат во еден посебен свет со едни свои таленти и навики, нагласи г-ѓа Иванова.

Најави дека Кабинетот на Претседателот на Република Македонија годинава ќе се вклучи во меѓународната кампања "Да осветлиме во сино" за поддршка на лицата со аутизам и вечерва ќе биде осветлен во сино.

Почитувани присутни,

Постојат теми и проблеми кои не се многу пријатни, и за кои се избегнува да се зборува. Но, проблемите нема да се решат сами по себе ако ги игнорирате.
Аутизмот до пред некое време беше една од нив. Немаше многу податоци. Немаше многу заинтересирани. Таа тема се третираше поинаку, дури и маргинално.

Алармот за аутизмот на глобално ниво се активираше многу порано. Иако малку подоцна, сепак и во Република Македонија се отвори оваа тема, која никого не остава рамнодушен. Сите се обидуваме да помогнеме. Секој на свој начин се обидува да придонесе кон правилно третирање на оваа тема во нашата држава и општество.

Дами и господа,

Кога мојот сопруг ја презеде претседателската функција си го поставив прашањето, како и каде да ги насочам своите активности како сопруга на Претседателот на Република Македонија. Во која област да поттикнам или да поддржам општествено корисни иницијативи и хуманитарни акции? Не беше потребно многу размислување. Одлучив најгласно да говорам за припадниците на една од најранливите категории. Оние на кои им е најпотребна поддршка, помош, љубов и разбирање – децата со посебни потреби, а особено децата со аутизам.

Аутизмот кај секое лице се манифестира на различен начин. Ова нарушување може да се третира со бројни терапии и со значителна успешност. Децата со аутизам се најчесто соочени со предизвици во комуницирањето, однесувањето и социјалните контакти. Тие ги процесираат информациите и реагираат кон околината на поинаков начин, но можат да научат и можат многу да постигнат, само им треба поинаков пристап, многу внимание, трпение, суптилен однос и безрезервна љубов. Тие деца заслужуваат шанса за нормален живот.

Колку животот на аутистичните деца и нивните најблиски е посебен свет говори и следната објава на социјалните мрежи од родител со аутистично дете, која ја прочитав пред некој ден. Родителот вели: она кога деветгодишната ќерка ќе ти каже „мамо дојди", а тебе ти звучи како да ти ја раскажала „Војна и мир". E, толку вреди еден збор од тие мали и тивки мудреци.

Почитувани присутни,

Во изминатиов период ги согледав актуелните проблеми со кои секојдневно се соочуваат аутистичните деца и млади, но и нивните родители и поблиските пријатели. Ја запознав средината во која секој мал напредок е подвиг кон кој вреди истрајно и цврсто да се стремиме. Поради тоа го направив следниот чекор – се вклучив во иницијативата и посветено почнав да работам на унапредување на нивната положба и условите во кои ќе можат да остварат порадосен и побезгрижен живот.

Првото нешто со кое се соочив е сознанието колку малку луѓе се запознаени со постоењето и колку луѓето се недоволно информирани за манифестациите на аутистичниот спектар на нарушувања, кој за жал, како во светски рамки, така и во Република Македонија, има тенденција на пораст. Податоците за дијагностицирани деца со аутизам во Република Македонија се загрижувачки.

Затоа, аутизмот бара многу поголем и многу посветен ангажман од сите нас. Не се доволни само активности. Треба многу повеќе. Потребен е интегриран пристап, добро планирана и координирана реализација на активностите на сите засегнати страни: државните институции, здравствените установи, образовните институции, социјалните центри и граѓанските организации. Само со здружени напори и сили можеме навистина да помогнеме и да придонесеме за позитивни промени.

Дами и господа,

Имав прилика да учествувам на неколку меѓународни конференции во организација на меѓународната фондација „Аутизмот зборува", чија цел е подигање на глобалната јавна свест за аутизмот. Сакам сите стекнати знаења и применети начини, како да се влијае кон позитивна промена на состојбите во однос на лицата со аутизам, да се имплементираат и во Република Македонија.

Со голем ентузијазам и упорност, се обидувам да создадам услови за да се слушнат проблемите и предизвиците со кои секојдневно се соочуваат родителите чиишто деца се со дијагностициран аутизам. Охрабрена сум кога институциите соодветно одговараат на нивните потреби. Неопходно е да се подигне ова прашање уште повисоко на општествената агенда за да може да се подигне општата јавна свест за постоењето и за последиците од аутизмот, но пред сè да се овозможи рано откривање и дијагностика, а со тоа и навремено започнување со соодветна терапија и третман.

Од 2011 година, кога за првпат во Република Македонија јавно беше одбележан Меѓународниот ден на аутизмот под мое покровителство, секоја година на 2 април, се организираат настани обоени во светлосина боја, заштитната боја на борбата со аутизмот, со музика и игра, со искрен и невин детски настап, со детски џагор и со безброј искрени и топли насмевки.

Таквите иницијативи го потсетуваат општеството за предизвикот наречен аутизам, ја поттикнуваат свеста на граѓаните и ги информираат дека аутизмот не е само нешто што им се случува на некои други, дека аутизмот не е загатка или болест, туку само начин на постоење.

Драги присутни,

Нема ништо поскапоцено од безгрижната детска насмевка, како што нема ништо потегобно и повеќе поразително од дете кое пати, дете кое не може да се радува на детската игра.

Би сакала да ги охрабрам родителите чии дечиња живеат со аутизам, да им порачам да не губат надеж и да останат силни. Нивните деца имаат многу таленти. Во нивниот свет има многу бои со кои можат да сликаат како најголеми и врвни уметници, кога им се дава, првенствено, родителската поддршка, заштита, љубов, нежност и разбирање.

Би сакала во оваа прилика да упатам апел и до сите останати граѓани – да не ги маргинализираат лицата со аутизам, да најдат трпение и доблест да им помогнат да ги развијат социјалните и комуникациски вештини, да ги интегрираат во секојдневниот живот. Поголемото разбирање за ова нарушување ќе доведе и до поголемо прифаќање на лицата кои светот го доживуваат и го поимаат малку поразлично.

За сите вас кои денес сте овде, дозволете ми да го изразам моето најдлабоко почитување и благодарност што ја отворивте темата на аутизмот во Република Македонија.

Почитувани присутни,

Во оваа прилика, би сакала да го поздравам и да го нагласам значењето на Интерпартиската парламентарна група за правата на лицата со посебни способности, која има една посебна и единствена задача, да ја преточува секоја издржана иницијатива во законска регулатива.

Имајќи ги предвид претстојните предвремени парламентарни избори, укажувам на тоа дека аутизмот нема мандат. Децата со аутизам немаат мандат. Аутизмот нема политичка заднина, ниту етничка припадност, ниту религиски предзнак. Аутизмот е поим кој не заслужува понижување, поинакво третирање, не заслужува предрасуди.

Очекувам дека во секој состав на Собранието на Република Македонија ќе има пратеници во сѐ поголем број, кои секогаш ќе бидат подготвени да го кренат својот глас и да гласаат за децата со аутизам и за нивното право на квалитетен, среќен и безгрижен живот.

Дами и господа,

Аутизмот е актуелен, но и растечки здравствен проблем на национално ниво, поради што сите ние мораме заеднички, сплотено, координирано, партнерски и рамноправно да работиме и да се трудиме да постигнеме што повеќе за подобар и поквалитетен живот на лицата со аутизам.
Денес, ќе имате прилика да дебатирате со експерти и стручни лица кои работат во областа на аутизмот, додека јас, како неколкугодишен активист во истата област, можам да издвојам неколку работи кои сметам дека се најзначајни за аутизмот во Република Македонија:
- да се продолжи со подигање на јавната свест за аутизмот;
- да се подобрува законската рамка која го третира аутизмот;
- да се информира јавноста за важноста на раната дијагноза;
- да се овозможува рана дијагностика;
- да се презема рана интервенција, третман, соодветна терапија;
- да се отвораат сè повеќе центри за дневен престој – центри за секојдневна социјализација и терапија на деца со аутизам;
- да се поддржуваат и да се дообучуваат стручните лица кои работат со лицата со аутизам, лекари, дефектолози, психолози, социјални работници и други;
- да се организираат што повеќе обуки за работа со терапии, кои им помагаат и ги подобруваат вештините на децата со аутизам;
- да се испита можноста за креирање на Национална стратегија за аутизам во Република Македонија;
- да се оформи Регистар на лица со аутизам во Република Македонија;
- и според мене, најзначајното: да се отвори Центар за дијагностика на аутизам во Република Македонија.

На крајот, почитувани присутни, би сакала да нагласам дека за децата со аутизам вреди да се изодат и милиони чекори само да се постигне една насмевка, еден допир, една прегратка, еден блесок во очите, еден збор.

Тоа е благодарноста која сигурно знаеме дека најискрено ќе ја добиеме.

Ви благодарам.

Почитувани присутни,
Ваши Екселенции,
Дами и господа,
Почитувани претставници на медиумите,

Поканата да бидам денес со сите вас ја прифатив недвоумејќи се, најмногу поради тоа што дојде од Здружението „Борка - за секој нов ден", мој долгогодишен соработник, партнер и верен пријател. Кога зборувам за ова здружение секако мислам на претседателот г-ѓа Биба Додева, на волонтерите и на поддржувачите на здружението, моите драги пријателки – борките и нашите розови активности.

Но денес, драги присутни, заедно со уште неколку здруженија кои работат во областа на борбата против ракот од секој вид, го одбележуваме Светскиот ден на борбата против ракот.

Овој ден нè поттикнува да пројавиме интерес за трендовите во дијагностицирањето и лекувањето на глобално ниво, за резултатите од најновите истражувања. Нè потсетува да размислуваме за ситуацијата на национално ниво, преку државните институции до активноста на граѓанскиот сектор, преку ангажираноста на пациентските организации до нашиот личен однос, посебно во контекст на препораките за превенција.

Драги пријатели,

Секој од нас со леснотија би можел да зборува за позитивните аспекти на човековото живеење, да ја воспева љубовта, надежта, успесите, пријатните мигови и радосните нешта. Меѓутоа, огромен предизвик за секој од нас е кога човек може да се издигне и пронајде сила за да ги охрабри болните кои ги пребродуваат најтешките моменти во својот живот и да им пружи неопходна поддршка неопходната помош, а најголема инспирација се оние кои ја победиле подмолната болест и кои не потклекнале пред неа.

Ракот е една од болестите која е со најголема смртност кај човечката популација. Ракот е болест која од година во година предизвикува поразителни статистички податоци. Ракот е најголем здравствен проблем со кој се соочуваат и развиените и земјите во развој. Без разлика дали станува збор за карцином, сарком, лимфом, леукемија, секое малигно заболување претставува непријател од највисок ризик, кој апсолутно треба да се третира како најголема закана.

Проекциите на статистичките податоци за смртноста од малигни заболувања на глобално ниво за наредните 20-30 до 40 години се поразителни. Едноставно, вознемирувачки. Проценката на смртноста од ракот е огромна бројка - милиони човечки животи.
Како и во секоја земја, така и во Република Македонија, постојат многу страни во битката против ракот. Сметам дека постигнувањето на партнерски однос меѓу сите страни е предиспозиција за успешно менаџирање на борбата против канцерот. Преку постигнување на принцип на еднакво партнерство меѓу државните органи, здравствените институции и здруженијата на пациенти неизбежни се позитивните промени и позитивни резултати. Сите страни рамноправно да учествуваат во донесувањето на заеднички одлуки за подобар здравствен систем во земјата. Заеднички да се постигне здравствен систем кој овозможува еднаков пристап, висококвалитетна здравствена заштита, задоволување на потребите на пациентите и подобрување на квалитетот на животот на секој граѓанин кој се соочува со дијагностициран канцер.

Мораме да бидеме проактивни, мораме да преземеме конкретни мерки и акции. Голем исчекор во таа насока е поставување на малигните болести на ниво на приоритет во здравствениот систем на Република Македонија, а уште повеќе, прогласувањето на 2016 година за година на борба против ракот во Република Македонија. Да имаме исполнета агенда и да водиме бројни активности за заедничка борба против ова заболување.

Денес, би сакала да го поздравам и промовирањето на Aлијансата на пациентски организации, која се оформи во октомври минатата година, а, денес, на Светскиот ден за борба против ракот, се претставува пред јавноста. Петте организации кои се дел од оваа Алијанса имаат значајна обврска за оваа година, да бидат едни од главните носители на активностите во годината на ракот во Република Македонија. Ги поздравувам уште еднаш здруженијата „Борка", „Животна искра", „Живот со предизвици", „Пеперутка" и „Хепар центар". Ја искажувам мојата поддршка и ги повикувам сите други организации кои работат во истата област, да се приклучат кон оваа иницијатива и да го зајакнат уште повеќе заедничкиот глас на пациентите со малигни заболувања во нашата држава.

Драги пријатели,
На крајот, би сакала да ги пренесам пораките за 2016 година, како година на борбата против ракот во Република Македонија. Пораките се многу јасни, конкретни, инспирираат и поттикнуваат:
- Јас можам да побарам поддршка.
- Јас можам да бидам јас.
- Јас можам јавно да говорам.
- Јас можам да изберам здрав начин на живеење.
- Ние можеме да инспирираме активности.
- Ние можеме да го спречиме ракот.

ЈАС МОЖАМ. НИЕ МОЖЕМЕ. ПРИКЛУЧЕТЕ НИ СЕ СИТЕ!

Ви благодарам.

ПРЕС24: Семејството Иванови е едно од оние семејства кое држи до традиционалните вредности и кое редовно може да се види во црква за празниците. Како се градат едни вакви вредности на почит кон традициите во едно семејство, ако се има предвид денешното современо општество, во кое верата и религијата немаат некое централно место?

ИВАНОВА: Македонија навистина е ризница на духовност и култура, и се согласувам дека ни е потребна една афирмација на верските и моралните вредности. Jас и мојот сопруг сме израснати во семејства во кои се почитувала верата и таа култура на почит кон традиционалните вредности, успеавме да ја негуваме, надоградуваме и што е најважно да ја пренесеме на нашиот син.
Прашавте како се градат тие вредности. Тоа е еден континуиран процес на учење, желба, љубов и пред се волја да го зачуваме она што нашите предци ни го оставиле како наследство, а тоа се традицијата и обичаите.
Во денешницата, кога очигледно материјалното надвладува над духовното, навистина е тешко да се препознаат вистинските христијански вредности. Така што, семејството според мене е основната нишка што треба да одигра клучна улога во враќањето на традиционалните вредности.
Посетувањето на црквите е навистина прекрасен обичај што редовно го практикуваме сите во семејството, но верата подразбира многу повеќе. Пред се, таа не може да се наметне.
Религијата се спознава, а потоа се апсорбира и се живее, преку лични примери и практикување на позитивните вредности. Така, родителите треба да претставуваат позитивен пример за своите деца.
Според мене, личните, меѓусебните и семејните односи се во основата на религиозните вредности. Само преку безусловно меѓусебно почитување, доверба и толеранција, можеме да ги оствариме тие вредности и да придонесеме кон позитивна промена на нашите општества. Мојот сопруг во една прилика кажа, какви ни се семејствата, таква ни е и државата.

ПРЕС24: Може ли денеска да се биде модерен човек од една страна и верник од друга?

ИВАНОВА: Апсолутно, зошто да не? Верата не познава богати и сиромаси, модерни и старомодни. Да се биде верник, не значи да се биде конзервативен. Тоа се предрасуди кои според мене не се издржани, и кои веројатно наоѓаат поддршка кај луѓе кои не умеат да ги препознаат и да ги ценат вистинските вредности. Овие предрасуди мора да ги надминеме.
Традицијата и верата воопшто не се косат со современоста, туку напротив секогаш го положуваат тестот на новите времиња. Доколку тоа не беше така, денеска немаше да бидеме сведоци на верски традиции кои успеале да опстојат со векови.
Сите ние настојуваме да бидеме во тек со модерното живеење, но тоа не значи дека треба да заборавиме на корените, на традицијата, да бидеме атеисти итн. Впрочем тоа се потврдува и во пракса. Мислам дека денеска, на мое особено задоволство можеме да видиме се повеќе луѓе кои се посветени на религијата, и кои се враќаат на традицијата и тоа луѓе од сите општествени слоеви и генерации.
Истата паралела ја имаме и со глобализацијата кон која се стреми целиот свет, но од друга страна пак, секоја држава настојува да си го зачува својот национален идентитет, своите вредности, својата автентичност.

ПРЕС24: Што за Вас значи почитувањето на вредностите, на традициите, на верата?

ИВАНОВА: Тоа е еден систем на вредности, норми, принципи, идеали, кои треба да претставуваат водилка во животот. Правец кој го следиме. Нешто што ни дава надеж, што ја држи жива позитивната мисла, што ни помага да се соочиме и да ги пребродиме и најголемите предизвици, нешто што ни дава верба во подобро.
Вредностите немаат значење, ако не се консумираа,т и не се применуваат, и ако од нас не направат подобар човек, посветен на создавање на подобар свет. Традицијата и обичаите ги отсликуваат нашите корени, тие се наш личен печат, говорат за тоа кои сме и што сме. Затоа имаме должна почит кон нашите предци, да ги негуваме богатите македонски православни традиции, бидејќи во спротивност го загрозуваме сопствениот идентитет.
Верата треба да не обедини и сплоти. Сите религии учат на добро, советуваат на ширење љубов, на пружање помош, на мир и толеранција. Ако добро ги спознаеме религиите, ќе ги премостиме и различностите меѓу нас. Жалосно е што денеска во светот сме сведоци на случаи на маргинализирање на религијата, или пак на нејзина злоупотреба за политички цели преку грубо манипулирање со верниците.

ПРЕС24: За Бадник, кај Вас дојдоа бадникари од кои можеше да се слушне една изворна бадинкарска песна, која во Македонија одамна е заборавена. Тоа беше навистина интересен и убав момент. Но, јас сакам да Ве прашам, пред се како личност која редовно ги посетува литургиите, кое е Вашето мислење за идејата за воведување македонско црковно пеење на литургиите, што го практикува Бигорскиот Манастир?

ИВАНОВА: Јас сум имала прилика заедно со семејството повеќе пати да присуствувам на литургиите и на македонското црковно пеење во Бигорскиот манастир. Тоа навистина е една неопислива атмосфера, една духовна исполнетост, преубава енергија што вдахнува возвишеност и прави да се чувствувате поблиску до Бога.
Особено ме радува што кај граѓаните и кај верниците се повеќе расте интересот за учество на божиќните литии и за заживување на старите духовни традиции, меѓу кои и оваа прекрасна бадникова песна – Вечниот бог.
Оттука го поддржувам и иницијативното движење за враќање на божиќната литија, односно молитва. Мислам дека треба да се реафирмираат црковните богослужби и да им се придаде поголемо значење, достоинственост и помасовна присутност. Вистинското прославување на големите христијански празници и славењето на Бога треба да се случува во црквите, како наши духовни храмови. Искрено се надевам дека во иднина оваа изворна песна, како и македонското црковно пеење повторно ќе прераснат во традиција, не само во Бигорскиот манастир, туку и во останатите храмови ширум Македонија.

ПРЕС24: Ако добро се сеќавам Вашето семејство има и семејна слава. Како изгледа една семејна слава кај Претседателот, а како кај професорот Иванов?

ИВАНОВА: Во однос на славењето на семејната слава, апсолутно ништо се нема променето. И претходно и сега, се држиме до црковните православни обичаи и го славиме денот како што тоа го прават и сите останати семејства.
Многумина мислат дека семејна слава ни е Ѓурѓовден, но всушност на 6 мај го славиме именденот на мојот сопруг што со голема љубов го приготвувам,а семејна слава ни е токму Петровден. За Петровден симболично велат дека е денот на летната радост и плодност кај православните Македонци. Тогаш во нашиот дом се собира најтесниот круг на семејството. Тоа е една интимна и пријатна атмосфера, убав повод кој го зближува семејството.
Традиционално, на Петровден, како што е редот и обичајот, јас го приготвувам славскиот колач, кој рано наутро го носиме во црква на спевање, заедно со сите оние дополнителни обичаи, црвеното вино и пченицата. Во текот на целиот ден, пред иконата на Апостолите Петар и Павле, во нашиот дом е запалено кандило и гори свеќа. Кога имаме можност присуствуваме и на утринската литургија. Инаку, на празникот му претходи пост, што јас вообичаено го практикувам.

ПРЕС24: Моралните вредносни во ова денешно време, не се некоја одлика на младите генерации. Дали верата може да придонесе и до кој степен за да може Македонија да изгради млади личности со многу појаки морални карактеристики?

ИВАНОВА: Мислам дека тоа е еден од нашите најголеми предизвици, бидејќи за жал нашето општество се соочува со криза на моралните вредности. Се почесто сме сведоци на една извитоперена перцепција на етичките норми, односно вулгаризирање на моралот на сметка на личниот интерес. Неспорно е дека религијата може да одигра огромна позитивна улога во оваа смисла, и тоа токму преку семејство и преку образованието. Секој млад човек има потреба од цели и принципи според кои ќе го насочи својот живот и ќе го обликува своето однесување. Ако таквите цели и принципи се инспирирани од религијата, тоа може да биде двигател кој ќе ги врати моралните принципи.
Искрено ме радува кога гледам дека се повеќе млади луѓе ги посетуваат храмовите и се навраќаат кон традицијата, и верувам дека секоја нова генерација ќе промовира многу повеќе толеранција и мирен соживот, а не омраза и предрасуди. Впрочем успехот на една нација, зависи од духот, свеста и совеста со кои ќе бидат опремени нашите идни генерации.

ПРЕС24: Вие сте една од ретките сопруги на македонските политичари која е активна во општествениот живоот преку разни хумани акции. Тоа во светската политика е практика, но кај нас за жал не. Сте размислувале ли да покренете некоја иницијатива за поголема заедничка вклученост на сопругите на политичарите во вакви акции?

ИВАНОВА: Можам да кажам дека ја имав таа привилегија да растам и да се градам како личност во семејство во кое верата зазема исклучително значајна улога. Искуствата и љубовта кон верата кои што ги наследив од мојата баба, сосема природно ја вдахнаа во мене и желбата да споделувам со оние кои имаат помалку, да им помогнам на немоќните и на обесхрабрените.
Со задоволство можам да констатирам дека жените денес се предводнички на граѓанските иницијативи во многу општествени области.
Се поголем е бројот на жени коишто се вклучуваат во хумани активности, кои се однесуваат на спознавањето и надминувањето на предизвиците од здравствен или социјален карактер. Сметам дека хуманоста, искреноста и самопожртвуваноста е втемелена во секого од нас, но понекогаш е потребен и поттик, потсетување, дека пред Бога сме сите еднакви. Токму затоа, ја користам оваа можност да им порачам на сите жени во Република Македонија, без разлика чии сопруги, мајки или ќерки се, дека никогаш не е доцна за една благородна мисија што може да промени нечиј живот.
Уште на самиот почеток, откако мојот сопруг беше избран за Претседател, активно се вклучив во повеќе активности, од кои дел, беа на моја лична иницијатива. Пред се, се посветив на здравјето на сите деца, со посебен акцент на активностите насочени кон борбата против аутизмот и подигнувањето на јавната свест за постоењето на оваа болест.
Ја поддржав националната кампања, благодарејќи на која Детската клиника во Скопје доби современ ургентен центар и сум редовен посетувач на оваа клиника. Преку покровителства и разни манифестации, се залагаме за подобри и еднакви услови на лицата со хендикеп, на лицата со даунов синдром, како и на лицата со ретки болести.
Го посетував Центарот за деца болни од церебрална парализа, како и децата без родители. Бев покровител и промотор на капањата „Здрава храна за детство без мана" .
Понатаму, во континуитет, преку разни иницијативи ги поддржувам жените во надминување на своите предизвици на повеќе општествени полиња. Во таа насока, активно сум вклучена и во борбата против ракот на дојка. Дел од моите заложби е и промовирање на целокупното културно и историско наследство на Република Македонија.
Овие активности се составен дел од мојата агенда, како во земјава, така и во странските држави, кога го придружувам мојот сопруг во рамки на неговите официјални посети. Така што, овој мој ангажман е и причина што неретко сум поканета да учествувам на различни меѓународни конференции поврзани токму со овие прашања, како што беа конференциите во Њујорк, во Кина, во Истанбул, во Брисел...
Споменавте дека ова е практика во светската политика. Јас сметам дека не е во прашање само следењето на светските теркови, туку ценам дека и домашната јавност очекува еден поширок ангажман од сопругата на Претседателот.
Улогата сопруга на Претседател има своја тежина, привилегија, но и одговорност. Така што и ангажирањето во ваков тип на хумани и хуманитарни активности, како и активности за подигнување на јавната свест за многу прашања кои се уште за жал се третираат како табу, дојде сосем спонтано и природно, при што од една иницијатива се раѓаше нова.
Не сакам да демонстрирам нескромност, но навистина се радувам што од оваа моја позиција имам шанса и можам да помогнам и да придонесам за доброто на моите сограѓани. Сакам да истакнам дека и натаму во рамките на своите можности, како жена, мајка и сопруга на Претседателот, ќе бидам отворена за соработка и со сето срце ќе ги поддржувам иницијативите кои се во духот на хуманоста.

Почитуван Архиепископ Охридски и Македонски, Ваше Блаженство г.г. Стефан,
Почитуван претседател на Република Македонија, д-р Ѓорге Иванов,
Почитувани првосвештеници,
Почитувани присутни,
Почитувани верници,

Деновиве кога нашите градови, улици и домови се украсени со празнични светилки, а нашите трпези се збогатени со свеќници, добро е да се потсетиме зошто имаме толку светлина за Божиќ, и зошто Божиќ го славиме како празник на светлината.

Денеска се потсетуваме на првиот Божиќ. Се потсетуваме на време во кое луѓето го очекувале доаѓањето на Спасителот кој ќе ги избави од сите нивни неволји, и ќе им даде слобода, мир и напредок.

Во време кога сите луѓе го очекувале, Спасителот се појави неочекувано. На свет дојде Оној преку кого светот настана. И наместо во сила, раскош и слава, Тој се појави како детенце, родено во јасли за добиток, во сиромашно и раселено семејство. Скромно семејство изложено на безмилосно прогонство.

Драги верници,

На првиот Божиќ, кога ангелите се појавија на небото и ја пееја најубавата Божиќна песна, објавувајќи го и славејќи го Христовото раѓање, „Слава на Бога во висините, а на земјата мир и меѓу луѓето добра волја", се роди надежта за човекот. Надеж дека Бог не не заборави, туку дека дојде за да не избави, и да ни даде милост и нов живот.

Синот Божји се отелотвори и стана човек не за да Му служат, туку за Тој самиот да служи, и со својот живот, смрт и воскресение да ни даде надеж, да ни ја обнови верата, и да го засади во нас семето на љубовта.

Не повикува бидеме солидарни кон немоќните, да ги нахраниме гладните, да им помогнеме на бездомните, да им служиме на болните.

Почитувани пријатели,

На Божиќ, Господ Бог нè учи да се прегрнеме, да си простиме, да се љубиме, да внесеме мир во нашите срца и хармонија во нашиот живот.

Како што Бог ги проштева гревовите на луѓето, така и ние да си простиме еден на друг и да ги надвладееме суетите и искушенијата од секојдневниот живот.

Да го сочуваме семејниот мир и разумот во нас, во духот на христијанството и вековните традиции на нашиот народ.

Да се посветиме на нашата иднина, на нашите деца, да пронајдеме сила и доволно љубов да станеме доброчинители, да го препознаеме заедништвото и да поттикнуваме меѓусебна поддршка.
Да ја зајакнеме верата во Бога, да си подадеме рака и да го отвориме своето срце со искреност и доверба еден кон друг.

Да ја вратиме надежта во нашите животи, надежта за подобро утро, сидрото на цврстите и решителни одлуки, сонцето на новиот ден во кој заедно работиме и создаваме за нас и идните поколенија.

Почитувани сограѓани,

Црквата отсекогаш била втор дом на нашиот народ. Низ вековните премрежја на нашето опстојување, црквата го чувала нашиот идентитет, нашето писмо, нашите традиции, нашите одбележја како Македонци. Црквата го буди спокојството, го негува заедништвото, го слави животот, ја обновува верата во нашите срца кон Христа.

Светата маченичка Злата Мегленска пред повеќе од 200 години после многу искушенија не се откажа од верата кон Господа и остана симбол на женската пожртвуваност и решителност.

Затоа, вечерва на хорот Св. Злата Мегленска, кој веќе 10 години со песни го слави Името Божје, им посакувам со посветеност, пожртвуваност и решителност да продолжат со нивната работа и да ја промовираат Република Македонија и нашето христијанско наследство секаде низ светот.

Како покровител на овој Божиќен концерт ве поканувам низ звуците на хорот да ја почувствуваме Божиќната радост и да ја пренесеме во нашите домови.

„Слава на Бога во висините, а на земјата мир и меѓу луѓето добра волја".

Нека ни е честит Божиќ! Христос се роди!

За многу години!

Сопругата на претседателот на Република Македонија, г-ѓа Маја Иванова, по повод 3. декември, Меѓународниот ден на лицата со инвалидност, денеска присуствуваше на одбележувањето на јубилејот 10 години постоење на Дневниот центар за лица со церебрална парализа.
 

Почитувани присутни,

Македонската академија за науки и уметности и Здружението за ретки болести „Живот со предизвици", исто како и мината година, упатија заедничка покана да го отворам четвртиот Конгрес за ретки болести во Југоисточна Европа. Секако, исто како и минатата година, со големо задовоство ја прифатив укажаната чест.

На почетокот, дозволете ми да ви пренесам поздрави од мојот сопруг Претседателот на Република Македонија, д-р Ѓорге Иванов, и во негово име ви посакувам успешен научен собир, конструктивни дискусии и конкретни иницијативи и активности посветени на лицата со ретки болести во Република Македонија.

Дами и господа,

Во оваа прилика ги поздравувам сите присутни пациенти со ретки болести и нивните семејства, и упатувам посебен поздрав и до претставниците на граѓанските организации и здруженија од областа на ретките болести, како најголеми борци за подигање на гласот на пациентите со ретка болест. Секоја пофалба за нивните активности и нивната посветена работа за обезбедување квалитетен и достоен живот на пациените со ретка болест. Дозволете да ги поздравам и преземените мерки од државните институции, како и секоја активност на истражувачките установи, академската фела, докторите, специјалистите кои работат на полето на ретките болести, сѐ со крајна цел, да им се помогне на овие пациенти.

Почитувани присутни,

Ретките болести можеби претставуваат мал сегмент од здравството во Република Македонија, но, ќе нагласам, дека сепак тоа е и исклучително значаен сегмент. Во светот вообичаено реткоста се препознава како нешто уникатно, недостижно, престижно и многу често и скапоцено. Неколку пати сум кажала и сега е потврдам дека и за ретките болести важи истото правило. Лицата кои имаат дијагностицирано ретка болест се исто така уникатни, а нивните животи скапоцени и бескрајно вредни. За нив најзначајно е навремена и рана дијагноза, како и почнување на најсоодветниот третман и лекување.

Токму поради тоа, сите засегнати страни кои работат на полето на ретките болести треба да споделуваат партнерски однос, кој е меѓусебно зависен, отворен и рамноправен. Денешниот настан, збогатен со вашето присуство, ја потврдува нашата заложба за постигнување на такви релации и ја покажува нашата единственост и заедничка заложба да ја унапредиме и подобриме актуелната состојба со ретките болести во Република Македонија, болести кои најчесто се крајно исцрпувачки за пациентите, а неретко и го загрозуваат нивниот живот.

Секогаш нагласувам дека реткоста на болеста не значи и ретко ангажирање или ретко посветување внимание на оваа тема. Нивната реткост значи дека е потребно подобро позиционирање на ретките болести во здравствениот систем. Тоа значи и зголемен и попосветен ангажман за промени во оваа област. Колку болеста е поретка, толку нашиот ангажман треба да биде посилен.

Почитувани присутни,

Три години по ред имам посебна чест да бидам носител на титулата Европски почесен покровител на Европската организација за ретки болести ЕУРОРДИС од Брисел.

Моето вклучување во таа заедница од преку 30 милиони пациенти со ретки болести и околу 700 организации од над 60 земји, ме инспирираше да преземам поголем ангажман во областа на ретките болести во Република Македонија. Сите иницијативи за подигање на јавната свест за ретка болест, сите проекти и активности во нашата земја кои се трудат да обезбедат интегриран пристап на сите инволвирани страни за откривање, дијагностика, особено рана дијагностика, превенција, третман, рехабилитација и социјална интеграција за заболените од ретки болести и нивните семејства ја имале, ја имаат и ќе ја имаат мојата поддршка.

На европско ниво, пак, ја давам мојата поддршка за одржување на категоријата ретка болест како приоритет во јавното здравство и истражувањата и за јакнење на научно-истражувачката дејност со фокусот на ретките болести.

Почитувани присутни,

На крајот, искажувајќи уште еднаш благодарност до организаторите, Македонската академија за науки и уметности и Здружението за ретки болести „Живот со предизвици", ви посакувам успешно релизирање на програмата на 4. Конгрес за ретки болести во Југоисточна Европа, и ве повикувам сите заедно со сите наши расположливи средства, со целиот наш капацитет и посветеност да се ангажираме и заедно да работиме на промени во областа на ретките болести во Република Македонија.

Да им излеземе во пресрет на лицата заболени со ретка болест, да им помогнеме во нивните потреби и да им ја дадеме несебично нашата помош и поддршка за надминување на проблемите со кои тие секојдневно се соочуваат.

Ви благодарам.

Во рамки на официјалната посета на претседателот на Република Македонија д-р Ѓорге Иванов на Ватикан, неговата сопруга г-ѓа Маја Иванова ја посети детската болница „Бамбино Џезу", една од најпознатите педијатриски болници во светот и врвен истражувачки центар, која го има статусот на Ватиканска институција.

Сопругата на македонскиот претседател оствари средба со раководството на болницата на која беше информирана за соработката што „Бамбино Џезу" ја остварува со Клиниката за детски болести од Скопје и со здравствените власти во Република Македонија.

На средбата, г-ѓа Иванова информираше за нејзините активности во Македонија. Таа ги запозна соговорниците за првиот специјализиран педијатриски Ургентен центар на Клиниката за детски болести во Скопје, што под нејзино покровителство прерасна во врвна установа во регионот и пошироко.

Сопругата на македонскиот претседател потсети и на македонското учество во Европската организација за ретки болести, каде што три години по ред таа е Европски почесен покровител на оваа организација. Во тој контекст, г-ѓа Иванова, посочувајќи дека ретката болест не значи реткост на третманите, се заложи за подигнување на јавната свест за ретките болести. Запознаваќи ги соговорниците со активностите на државните институции во таа област, г-ѓа Иванова изрази благодарност до ватиканската болница за досегашната соработка и изрази надеж дека научно-истражувачката и клиничката соработка на „Бамбино Џезу" и Клиничкиот центар ќе се одвиваат и во областа на ретките болести.

„Бамбино Џезу" има склучено договор за соработка со Министерството за здравство на Република Македонија, врз основа на кој се отворија можности за усовршување на нашиот медицински персонал, како и за прифаќање на потешките случаи кои се уште не можат да се третираат во Македонија.

Сопругата на македонскиот претседател го посети и единствениот пациент во моментов од Македонија, кој е згрижен во детската болница„Бамбино Џезу".

г-ѓа Маја Иванова беше покровител на националната кампања „Да помогнеме навреме" со која се овозможи отворањето на првиот специјализиран педијатриски Ургентен центар на Клиниката за детски болести. Воедно, г-ѓа Иванова е силен поддржувач на борбата против аутизмот и континуирано се залага за подобрување на квалитетот на животот на децата и унапредување на нивното здравје.

Почитувани присутни,

Ми претставува особено задоволство да бидам вечерва со вас на отворањето на 6-тиот Конгрес на Здружението на педијатри на Република Македонија. Со посебна чест ја прифатив поканата за покровителство на овој Конгрес, упатена од Претседателот на Здружението на педијатри на Република Македонија, мојата драга пријателка и партнер во неколку успешни проекти и иницијативи, проф. д-р Аспазија Софијанова.

На почетокот, би сакала да упатам честитки до Здружението на педијатрите на Република Македонија, а посебно до Претседателот на Здружението, проф. Д-р Софијанова, за одличната и сеопфатна програма на Конгресот, како и за импресивниот број на учесници меѓу кои се голем број истакнати и етаблирани професионалци познати за целата јавност во Република Македонија, но и пошироко. Поради тоа, укажаната чест да бидам покровител на оваа научна манифестација е уште поголема.

Упатувам срдечно добредојде до сите присутни учесници од Република Македонија. Упатувам срдечно добредојде и до сите учесници од странство, за кои верувам дека ќе имаат прилика да ги запознаат убавините на нашата земја и да се уверат во топлото и срдечно гостопримство по кое е позната Република Македонија.

Почитувани,

Ја користам оваа прилика да ви упатам срдечни поздрави од мојот сопруг, Претседателот на Република Македонија, д-р Ѓорге Иванов, кој ви посакува успешно реализирање на најзначајниот научен собир за педијатрија во Република Македонија.

Ви посакувам успешни излагања, конструктивни дискусии и анализи на најсовремените достигнувања во педијатријата на глобално ниво, споредени со состојбата во нашата земја. Конгресот е одлична можност за размена на искуства и мислења, што верувам ќе понуди препораки за идните трендови во дијагностиката и третманот на низа заболувања во детската возраст. Во тој контекст, уверена сум дека ќе донесете и конкретни предлози за подобрување на здравствените услуги за нашите најмлади и најранливи, најскапоцени и најмили, чие здравје, секако, сите го ставаме во преден план.

Дами и господа,

Со безрезервна поддршка од мојот сопруг на почетокот на неговиот прв мандат одлучив, како сопруга на претседателот на Република Македонија, да се посветам на активности за нашето најголемо богатство, нашата гордост, нашата радост и нашата иднина - децата.

Една од најдрагите мои активности посветени на децата е Националната кампања „Да помогнеме навреме" за отворање на првиот Ургентен центар на Универзитетската клиника за детски болести во Скопје. Кампањата, која се спроведе под мое покровителство, беше успешно завршена! Со поддршката од главниот донатор, Турската владина агенција за поддршка и развој, ТИКА, и со поддршката од граѓаните на Република Македонија, успеавме да го реализираме проектот во декември 2013 година. Од денешна перспектива, отворањето на првиот детски ургентен центар ја потврди ургентноста на тој проект, ја потврди неопходноста од таа алка за подобро функционирање на Детската клиника, а се со крајна цел, спасување на што поголем број детски животи. Впрочем, вие, присутните педијатри, најдобро знаете што тој ургентен центар значи за децата кога секундите живот значат.

Уверена сум дека со следната фаза од нашиот заеднички проект со Детската клиника и проф. д-р Софијанова ќе успееме да го адаптираме, реновираме и до-опремиме делот за интензивна нега и терапија, што ќе значи комплетно модерен и најсовремен дел од Детската клиника.


Почитувани присутни,

Особено блиска и значајна за мене е поддршката за децата со аутизам. Под мое покровителство, неколку години по ред, се организираат различни и многубројни активности за децата со аутизам преку кои се обидуваме да ја подигнеме јавната свест и да ја потсетиме јавноста за вклучување во борбата против аутизмот.
Оваа тема станува се поприсутна и се повеќе се бара решение и соодветен третман на истата, како за дијагностика, третмани, лекување, социјализација, така и за правата и можностите на децата со аутизам. Од искуството кое досега го стекнав преку ваквите активности, целосно се посветувам на обезбедување поддршка за отворање на центар за аутизам, кој првенствено ќе работи на дијагностика на аутизмот. Се залагам и за отворање на регистар на лица со аутизам, тема која заедно со дијагностиката на аутизмот, редовно се потенцираат при сите мои разговори со стручни лица кои работат во оваа област, но и со родителите на децата со аутизам.

Драги присутни, исправени сме пред сериозен предизвик, кој не е национален, регионален, туку глобален. Можеме да постигнеме многу, но само доколку работиме сите заедно, сплотени, со заеднички ангажмани.

Ова е сериозен предизвик кој мора сериозно да го третираме. Аутизмот зборува, ние треба да научиме како да го слушнеме и разбереме!

Почитувани дами и господа,

Три години по ред имам посебна чест да бидам носител на титулата Европски почесен покровител на Европската организација за ретки болести ЕУРОРДИС од Брисел. Моето вклучување во таа посебна, а многу активна заедница од преку 30 милиони пациенти со ретки болести, околу 700 организации од над 60 земји, ме инспирираше да преземам поголем ангажман во областа на ретките болести на национално ниво.

Во оваа прилика би сакала да нагласам дека во Република Македонија надлежните институции редовно донесуваат програми за лекување на заболените од ретки болести преку одредување на високи износи на буџетски средства за соодветни терапии и лекарства. Ангажираноста на властите во оваа насока се препознава и во формирањето на Комисија за ретки болести со посебни надлежности и обврски, чиј што Претседател е проф. д-р Аспазија Софијанова, што значи дека имаме доста заеднички активности и на овој план.

Почитувани, реткоста на болестите не значи и ретко ангажирање или ретко посветување внимание на оваа тема. Колку болеста на пациентите е поретка, толку третманот и лекувањето на истата е потежок, поскап и помалку пристапен, па затоа им е неопходна помош.

Тука, настапувате вие, специјалистите во своите области од медицината, кои ги третирате ретките болести. Во вас ја полагаме нашата надеж за подостоинствен и поквалитетен живот на пациентите со ретки болести во Република Македонија, за што ја имате мојата безрезервна поддршка.

Почитувани учесници на Конгресот,

Искрено ви благодарам за вашето вклучување и придонес за 6-тиот Конгрес на Здружението на педијатри на Република Македонија, и, уште еднаш, ви посакувам успешна реализација на програмата.
На крајот, ве поздравувам сите, со една мисла од една од најголемите хуманистки во светот, блажената Мајка Тереза, „Да се дадеме самите себе е подобро од тоа само да дадеме", бидејќи „секое дете е непроценливо вредно, бидејќи секое дете е Божја творба".

Ви благодарам.